Za mną kolejne cztery sesje z Alex Horikitsune Reinke i w końcu skończyliśmy prawą rękę – mój entuzjazm przed ostatnimi dwoma spotkaniami był ogromny, a satysfakcja po zakończeniu całości… ogromna. Co ciekawe, nie zmniejszyła apetytu na kolejne kroki…
Prawie pięć tygodni czekania na kolejną sesję wydawało się męką, ale w końcu dotarłem do studia Alexa nieopodal Frankfurtu i ochoczo zasiadłem w fotelu na kłucie igłą. Tym razem poziom bólu był nieznacznie większy…
Być może słyszeliście lub widzieliście, że w końcu rozpocząłem tatuowanie całego ciała – od nadgarstków do szyi i od szyi do kostek – i zastanawiacie się, skąd ta „nagła” decyzja. Część z Was wie, że niemalże dokładnie 8 lat temu, gdy piszę te słowa, zmarli moi rodzice. To nie sama ich śmierć była dla mnie traumatyczna, ale miesiące, tygodnie i dni przed nią, w których byłem świadkiem wydarzeń, których nikomu nie życzę. Tatuaż to moje wyrażenie ostatecznej akceptacji tego wszystkiego.