Yours truly, na łamach iMagazine – jeśli jeszcze tego nie czytaliście, to polecam kliknąć w tytuł i najpierw nadrobić, po czym zapraszam ponownie tutaj:

Muszę przyznać, że przez pierwszą godzinę byłem nad wyraz sceptycznie nastawiony do tej produkcji. Nie było nic na ekranie, oczywiście poza faktem, że oglądam kolejny film osadzony w zróżnicowanym świecie Gwiezdnych Wojen, co mnie porwało. To się jednak zmieniło w jednej chwili. Magia wróciła. A wystarczyło jedynie kilka słów z ust Hana i odpowiednia oprawa muzyczna… Niesamowite.

Trudno jest napisać cokolwiek na temat tego filmu i go nie popsuć, więc pozostaje mi jedynie dodać, że twórcy umieścili mnóstwo nawiązań do oryginalnej trylogii i pomimo, że niektórzy uważają takie zabiegi jako tani chwyt marketingowy, to mnie kupili.

W tym nowym Star Wars Story, opowiadającym o młodym Hanie Solo, mamy okazję zobaczyć zupełnie nowych aktorów w świecie Gwiezdnych Wojen. Miałem obawy czy Alden Ehrenreich (młody Han Solo) będzie potrafił dorównać Harrisonowi Fordowi i ogólnie mu się udało – ma parę takich momentów, że oczami wyobraźni widziałem oryginalnego Hana. Za to kompletnie nie podobała mi się Emilia Clarke, czyli Daenerys z Gry o Tron – nie dość, że prywatnie nie przepadam za tą aktorką, ponieważ brakuje jej charyzmy na ekranie, to uważam, że była to osoba niepoprawnie dobrana do roli – na początku jest dziecinnie niewinna, a gdy nadchodzi pora do przyjęcia groźniejszej postawy, to kompletnie jej to nie wychodzi. Dla porównania, Felicity Jones spisała się o niebo lepiej w Rogue One. Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie za to Thandie Newton, znana z Westworld, w swojej roli i szczerze mówiąc podejrzewam, że byłaby znacznie lepszą Qi’rą niż Emilia.

Ciekawy jestem swoich własnych wrażeń po nadchodzącym piątku, kiedy to będę miał okazję obejrzeć ten film po raz drugi.